Á RAFRÆNU FYLGISKJALI TIL  KYNNINGAR  FRAMBJÓÐANDA TIL STJÓRNLAGAÞINGS

Var spurt:

Hvers vegna býð ég mig fram til stjórnlagaþings?

Svar mitt var eftirfarandi: 

Þar sem sá texti er skrifa mátti á fylgiskjalið var takmarkaður við hámark 700 slög að meðtöldum bilum, gat ég ekki komið eftirfarandi atriðum að sem ég tel mikilvæg:

• Að löggjafarvald og framkvæmdavald verði aðskilið. Löggjafavaldið verði hjáAlþingi en framkvæmdavaldið hjá forseta sem sé þjókjörinn af meirihluta þjóðarinnar.
  
• Forsetinn hafi álíka völd og forsetar Frakklands og Bandaríkjanna. Kjör hans takmarkist við tvö kjörtímabil.
  
• Að öll ný lög skulu hafa "sunset down " ákvæði. þ.e.a; ný lög gildi aðeins til ákveðins árafjölda, og skuli þá endurskoðuð, en falla úr gildi að öðrum kosti.
  
• Að 1. desember verði þjóðar-atkvæðagreiðslu-dagur, ár hvert, og á þeim degi skuli þjóðin kjósa um þau deilumál sem komið hafa upp á árinu og varða heildarhagsmuni almennings, og jafnframt um lög er varða grunnreglur réttarríkisins.
  
• Þann dag skal jafnframt kjósa hæstaréttardómara, þegar sæti losnar í Hæstarétti, svo og yfirmenn helstu stofnana.
  
• Að landsmenn séu allir í einum og sama lífeyrissjóðnum, og hann megi ekki fjárfesta sem vogunarsjóður.
  
• Jafnframt geti einstaklingar, valið um, að greiða sinn eigin lífeyri inn á bundinn bankareikning sem komi fram á skattframtali.
  
• Að skólaganga á skyldunámsstigi sé ókeypis, og mönnum tryggður jafn réttur til framhaldsnáms með námslánum.
  
• Að í einangruðum tilfellum, fyrir vísvitandi glæpi gegn börnum, sem leiða til dauða eða andlegrar eða líkamlegrar örkumlunar megi beita ævilangri refsingu sem þýði að viðkomandi afbrotamaður verði ekki látinn laus á meðan hann lifir.
  
• Að allir dómar fyrir níðingsverk gegn börnum verði hertir til hámarksrefsingar.
  
• Stjórnarskráin í heild stuðli að því að breyta EFTIRLITSÞJÓÐFÉLAGINU í upplýsingaþjóðfélag.
  
• Að stjórnarskráin sé felld inn í kennsluefni á skyldunámsstigi..

Að lokum:

Ýmsir hafa spurt mig um þetta ákvæði :

Hugsun þessarar greinar, er að gera útlendingum auðveldara að gerast íslenskir ríkisborgarar, þannig að þeir liggi ekki sífellt undir grun um að ætla sér að vanvirða siði sinna nýju heimkynna og fara á svig við réttarríkið.

Að lokum þetta; ég hef forðast almennt tal um frelsi, réttlæti, bræðralag ... en í þess stað lagt fram mótaðar hugmyndir um ákveðin mál. En að sjálfsögðu gæti ég skrifað miklu meira um ýmis atriði sem hér er ekki vikið að.

Til fróðleiks um afstöðu mína til bankahrunsins:

Bankarnir áttu að fara í þrot

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hér fylgir blaðaviðtal við skáldkonuna Ayaan Hirsi Ali sem er vert að íhuga þegar við setjum okkur stjórnarskrá og til að ná áttum í margbrotnum heimi þegar við tölum um ólíka menningarheima:

---------------------------------------------------------------------------------------------------
Hér er svo frétt úr Mogganum sem við vert að velta fyrir sér:

 

 

 

Með bestu kveðju,

Hrafn Gunnlaugsson
Kvikmyndaleikstjóri og frambjóðandi númer: 9937

Nánar:

http://www.kosning.is/stjornlagathing/frambjodendur/nr/9937

 

Vegna lóðar nr. 70 á Laugarnestanga
Og jafnframt hugleiðing um framtíð Laugarnestangans.

Því er þetta ritað, að óskandi væri að Laugarnestanginn yrði skoðaður sem ein heild og þá með það m.a. í huga, að hér er síðasta griðland þeirra íslensku jurta sem garðyrkjufræðingar kalla illgresi, og eru þeirrar náttúru að vilja vaxa ótilneyddar á Íslandi; svo sem hvönn, kerfill, njóli, ránfang, baldursbrá, gýgjakollur, geldingahnappur og mjaðarjurt, svo aðeins fáar séu nefndar. Athugasemdir V. breytinga á deiliskipulagi Laugarnestanginn gæti orðið náttúrulegur griðastaður almennings í miðri höfuðborg. Til að skýra hvað átt er við með "síðasta griðland íslenskra jurta" vek ég athygli á bréfi frá fyrrverandi garðyrkjustjóra sem finna má á netinu á slóðinni:

http://www.simnet.is/hrafng/House/LettersfroInportantPeople.htm

Leikskólabekkir, félög eldriborgara, starfsmannafélög, vinnuhópar og ýmis félagasamtök koma gjarnan í heimsókn hingað á Laugarnestangann til að skoða og ærslast, og hef ég alltaf tekið vel við slíkum heimsóknum og ekki síst þegar um jafn föngulegan hóp og flugfreyjur er að ræða, sem komu hér í óvissuferð.

En nú sný ég mér beint að tillögunni sem beðið er um athugasemdir við:

Með því að byggja geymslu af því tagi sem tillagan gerir ráð fyrir austan Sigurjónssafns er stór hluti Laugarnestangans lagður undir geymslu. Geymslur eru þess eðlis að einu má gilda hvað er inni í þeim, þær halda áfram að vera geymslur og af teikningunni og lýsingunni sem fylgir þeim gögnum er mér voru send, verður ekki ráðið að þessi risavaxna geymsla skeri sig sérstaklega úr öðrum geymslum. Spurningin er því hvort með þessu sé verið að marka þá stefnu að Laugarnestanginn eigi að hýsa geymslur, en ekki lífrænni starfsemi og jafnvel stjaka henni burt. Væri ekki upplagt að láta Fornbílaklúbb Reykjavíkur fá til afnota gamla bílaverkstæðið sem nú á að rífa. Þannig mætti t.d. skapa aðstöðu fyrir foreldra að fara með unga ofurhuga til að skoða skrítna bíla og vinna út frá því aðra starfsemi sem börn hefðu gaman af að skoða, svo sem leifar frá bragga-kampinum sem var hér í stríðinu, en steypta braggagrunna er víða að finna hér austanmegin við hús mitt, og gæti þar risið stríðsminjagarður, en ég hef varðveitt skorstein úr einum foringjabragganna sem er hlaðin á þann hátt sem bretar hlóðu úr múrsteini, nema þessi skorsteinn er einstæður því í múrsteinaleysinu hafa Bretarnir notað fjörusteina, þessi skorsteinn er einstæð listasmíði sem staðist hefur tímanstönn mikið betur en þau steinhús sem alkalískemmdirnar naga.. Þá mætti endurreisa biskupsstofuna sem var fyrsta steinhús á Íslandi, en mynd af henni má finna í Íslandsleiðangri Gaimards árið 1836 (eftir Auguste Mayer) og koma þar fyrir leikskóla fyrir ungviðið. Þá væri fróðlegt og skemmtilegt að afmarka og koma upp heimildum um Laugarnesspítalann, setja upp söngstúdíó á gamla bæjarhólnum fyrir krakka í minningu Sigga Óla sem söng sjómannavalsinn svo dægilega, og svo framvegis, og gera Laugarnestangann um leið að gleðireit fyrir fjölskyldur, sem vita ekki hvað í ósköpunum þær eiga að gera fyrir blessuð börnin annað en vafra um víðáttubrjálað verslanahúsnæði.  

Víst er að geymsla af þessari gerð verður ekki til að auka líf á Laugarnestanganum, nema þá bætt verði ofan á hana einum til tveim hæðum fyrir fjölskylduvæna starfssemi sem tengdist náttúrufari tangans, en þar mætti einnig hafa öðruvísi veitingaaðstöðu sem gæfi fólki kost á að koma og grilla og matbúa á staðnum, og leikasali með dansaðstöðu. Útbúa skólagarða á Laugarnestúninu og gróðurhús í anda gömlu Þvottalauganna, skapa krökkum aðstöðu til að rækta og matreiða uppskeruna á haustin í veitingaaðstöðunni. Hér er að finna síðustu náttúrulegu vörina í Reykjavík, mætti ekki skapa þar aðstöðu fyrir skólaskip og róa með krakka á dorg og skak-fiskirí, og frelsa blessuð börnin frá að berja gras í atvinnubótavinnu í svo kölluðum skrúgörðum. Hér mætti fara í grasa- og náttúruskoðunarferðir, skoða fugla og fjöru, mýri og silungatjarnir.

Í ágúst í sumar sem leið átti ég ánægjulegan fund með fulltrúum Reykjavíkur borgar, þeim Hrólfi Jónssyni og Birgi Hlyn Sigurðssyni, hér á Laugarnestanganum. Gafst mér þá tækifæri til að sýna þeim félögum þær leikmyndir er hér er að finna úr víkingamyndum mínum í kringum húsið, og skýra einnig fyrir þeim hvernig húsið sjálft hefur þróast og hvaða tækifæri eru til að þróa það enn frekar. Tilefnið var bréf sem ég hafði sent Borgarráði Reykjavíkur 28 apríl 2006, en þar sagði m.a:

"Laugarnestangi 65 hefur lengi haft nokkra sérstöðu í borgarlandinu. Bæði er að húsið stendur nánast ofan í fjöru á friðlýstu svæði og að byggingarlag þess hefur orðið mörgum yrkisefni. Í gegnum tíðina hafa margir sýnt húsinu og umhverfi þess áhuga. Persónulegar aðstæður mínar eru nú þær að ég leyfi mér að lýsa yfir áhuga á viðræðum við Reykjavíkurborg um framtíðarráðstöfun á eigninni Laugarnestanga 65."

Ég hef verið að hinkra eftir og átt vona á að tillögur komi frá þeim félögum vegna erindis míns, og um leið að þær varði framtíð Laugarnestangans í heild og væri óskandi að skoða þessa flatarmálsmiklu geymslu í því samhengi.
Ég ritaði formanni borgarráðs Alfreð Þorsteinssyni bréf á sínum tíma, 10.12. 03, eða fyrir um 4 árum, í framhaldi af fundi sem ég átti með honum um framtíð Laugarnestangans, og þeirrar starfsemi sem ég hefi hugleitt að þar mætti finna afdrep. Í því bréfi sagði m.a:

" Hvað húsið sjálft varðar (þ.e Laugarnestanga 65)  dettur mér í hug að rifja upp fáein orð úr fréttatilkynningu er EUROPEAN FILM ACADEMY (EFA) sendi frá sér, eftir að alþjóðlegur fundur á vegum Akademíunnar hafði verið haldinn í húsinu, en þar sagði:

"On the invitation of Icelandic filmmaker Hrafn Gunnlaugsson and the European Film Academy several members of the EFA and ten young European Filmmakers reassembled from 9th - 12th June at Gunnlaugsson`s house in Reykjavik. This house, which is an art-piece for itself, opened the minds of all guests, so that the meetings turned out to be inspiring, full of new  ideas and icebreaking."

Í hópnum á vegum Akademíunnar voru m.a nokkrir afburða listamenn á sviði leikmyndagerðar og arkitektar, svo mér þykir mikið koma til þessara orða um að húsið sé "art-piece for itself". Ég hef oft hugleitt síðan að opna húsið og umhverfi þess enn frekar fyrir almenningi og jafnvel að setja hér upp vídeótek; sem myndi sýna víkingamyndirnar mínar í hluta af sínu eigin umhverfi, því allt í kringum húsið eru hlutar úr leikmyndum myndanna. Og eins að sýna íslenskar myndir annarra listamanna. Um þetta vídótek mætti hugsanlega stofna óformlegan klúbb.

Kvikmyndasýningar sem þessar myndu væntanlega nýtast erlendum ferðamönnum sem koma mikið í heimsókn og leiðsögumenn eru sífellt að hringja og óska eftir að fá að koma með rútufarma af góðu ferðafólki og sýna staðinn. Ég hef tekið þessu vel og hef um leið fundið fyrir vaxandi vinsemd borgarbúa í garð þessa húss og umhverfislistaverkanna og jarðversskúlptúrana í kringum það. Og mér til ánægju sá ég nýlega að Fréttablaðið veitti mér Hrósið fyrir bústað minn "sem eitt af undrum Reykjavíkur" og læt ég ljósrit fylgja með.

Þá gerðu háskólanemar við nám í Menningartengdri ferðaþjónustu verkefni um húsið sem nefnist Náttúrugallerí Hrafns Gunnlaugssonar á Laugarnesinu, og læt ég 3 eintök fylgja með til fróðleiks.

Það má einnig finna á netinu:

http://www.simnet.is/hrafng/Textaskjol/LaugarnesNatturugalleri.doc

Verkefni háskólanemanna talar fyrir sig sjálft, en hefur orðið til að ýta enn frekar á að ég tæki erindi þetta upp við borgina.

Hér mætti fara mörgum orðum um alla þá möguleika sem húsið og svæðið umhverfis það býður upp á. Hér hvílir ein sérstæðasta kona íslenskrar fornsögu, fyrsti femínistinn Hallgerður langbrók, en Njála segir frá því að eftir víg Gunnars, hafi Hallgerður flutt hingað og mætti efna til samkeppni meðal höggmyndara um minnismerki um Hallgerði á langbrókinni í anda femínismans, í tilefni af Listahátíð. En ég læt staðar numið að sinni, en þætti vænt um ef þú sæir þér fært að kynna þetta erindi fyrir öðrum borgarfulltrúum til væntanlegrar afgreiðslu, ef áhugi er fyrir hendi." -  Svo mörg voru þau orð.

Í lokin geri ég þá athugasemd að óska eftir að framtíð Laugarnestangans verði skoðuð í heild áður en farið er í geymslusmíði af þessari gerð, og tel að bygging hennar brjóti í bág við fyrra deiliskipulag og þær hugmyndir um framtíð Laugarnestangans er okkur íbúum hafa verið kynntar, - um leið óska ég Sigurjónssafni alls hins besta, enda safnaði faðir minn heitinn, dr. Gunnlaugur Þórðarson, verkum Sigurjóns og var ágætur vinur hans. Safnið er góðra gjalda vert og þarf trúlega sína geymslu, en mætti ekki koma henni fyrir þar sem geymslur eiga heima?

 Vinsamlegast

 Hrafn Gunnlaugsson íbúi á Laugarnestanga 65.

Ps; sendi sem viðhengi verkefni háskólanema um Náttúrugallerí á Laugarnesinu - sem vitnað er til hér að ofan og óska vinsamlegast eftir að það verði látið fylgja þessu erindi ef það er prentað út.

 

 

 

 

Ég man þá tíð að námsárangur á lestrarprófum var mældur með skeiðklukku. Því hraðar og því meira magni sem nemandinn gat bunað út úr sér af lesmáli, því hærri einkunnir. Gilti þá einu hvort nemandinn læsi þannig að áheyrilegt
væri eða skilja mætti hvað var lesið. Hraðinn skipti öllu máli. Ég hélt satt best að segja að tími skeiðklukkunnar í menntun þjóðarinnar væri liðinn. En nú virðist engu líkara en hefja eigi skeiðklukkuna til fyrri virðingar, ef marka má boðskap núverandi menntamálaráðherra um "að stytta stúdentsaldurinn".

Og til hvers að stytta hann? Svo fólk verði árinu fyrr ellilífeyrisþegar?
Eru ekki læknavísindin sífellt að lengja lífið í þann endann, við verðum
eldri, lifum lengur og meðalaldur þjóðarinnar fer stórlega hækkandi. Sá tími
sem fólk eyðir sem ellilífeyrisþegar hefur lengst og mun lengjast. Af hverju á þá að fækka æskuárunum og stytta stúdentsaldurinn? Væri ekki nær að lengja hann, og sjá til þess að menn væru almennt betur menntaðir þegar þeir hæfu sérnám í Háskóla?

Hafi ég lært eitthvað í æsku var það mest með þátttöku í félagslífi
skólans, af vinunum og í sumarvinnunni. Og þeir félagar mínir í skóla sem hvað mest hefur kveðið af síðar í lífinu, höfðu flestir vit á því að lengja eiginn stúdentsaldur um eitt eða jafnvel tvö ár; gáfu sér tíma í Herranótt, málfundarfélög, skólablaðaútgáfu, vísinda og listiðkun, en létu námsefnið í skólabókunum mæta hæfilegum afgangi. Það var kallað að falla, - og
reyndist mörgum mikil fararheill.

Í öllum stjórnmálaflokkum er til framagjarnt fólk sem eru svo afspyrnu
duglegt við að lesa skýrslur frá nefndum og ráðgjöfum að horfir til
vandræða. Helsti veikleiki þessara stjórnmálamanna er að þeir
telja sér til tekna að ganga í augu embættismanna og framkvæma sem mest af því sem embættismennirnir vilja. Slíkir stjórmálamenn eru því miður lítið meir en blaðafulltrúar sinna eigin ráðuneytisstarfsmanna, og því miður er engu líkara en þetta eigi sérstaklega við um núverandi menntamálaráðherra. Hægt væri að benda á mörg dæmi um hvernig slíkir stjórnmálamenn hafa unnið meiri og langvarandi skaða á íslensku þjóðfélagi en þeir sem hafa haft vit á því að vera passlega trúgjarnir og gleiðir þegar kemur að skýrslunum og hrífast hæfilega mikið af "já ráðherra".

Og hvaða fagnaðarerindi boða svo þessar skýrslur nefndarmanna? Jú, oftast er vitnað til einhvers í útlöndum. Dregnar fram tölur um að miðað
við hinar og þessar þjóðir sé ýmislegt skelfilega öðruvísi á Íslandi. En
megum við í rauninni ekki þakka fyrir það. Þó ekki væri nema það eitt að enn
er ekki til hér herþjónusta og íslenskt KGB.

Það hafa verið forréttindi að vera Íslendingur og vera laus við margt af því sem þykir sjálfsagt meðal stórþjóða. En nú er svo komið
að ofurhugar stjórnmálanna hamast við að eyða þessum forréttindum og það í
nafni frammfara og hagræðingar, - sem eru ein mest misnotuðu orð tungunnar af skýrslugerðarmönnum.

Ég ætla ekki að draga í efa að með því að lækka stúdentsaldurinn aukist
framleiðni á stúdentum? Og eins megi sanna með tölum að færri ár þýði
hagræðingu í skólakerfinu? En er það þetta sem við viljum? Halda menn að það fólk sem verður einu ári fyrr stúdentar muni eiga auðveldara með að höndla lífshamingjuna og setja sér framtíðarmarkmið? Og hvað rekur kvennfélag sjálfstæðiskvenna til að senda frá sér stuðningsyfirlýsingu við blaðafulltrúa skýrslugerðarmannanna og fagna “nýjum valkosti”? Hver taldi þessu félagi trú um að með tillögunum um lækkun stútentsaldurs væri verið að bjóða upp á nýjan valkost?
Staðreyndin er sú að sá valkostur "að fara ári á undan um einn bekk", hefur alltaf verið til staðar, lægi metnaðarfullum foreldum mikið á. Ég þekki nokkur dæmi þess af eigin raun. Og eitt er víst, sá æðibunugangur hefur fært því fólki litla viðbót við lífshamingjuna, nema síður sé.
Sá valkostur að stytta stúdentsaldurinn hefur alltaf verið
til staðar, - og líka verið hægt að lengja stúdentsaldurinn, og man ég ekki
betur en fyrrverandi forsætisráðherra og núverandi utanríkisráðherra hafi lengt sinn stúdentsaldur um tvö ár án þess að verða af lífshamingjunni.

Eitt er víst að uppspenntur námsárangur og kúrismi yfir skólabókum skilar
sér ekki í réttu hlutfalli hvað varðar árangur í lífinu, og stundum
þvert á móti. Ég minnist þess ekki að í lífshlaupinu hafi ég heyrt til
frekari afreka þeirra einstaklinga sem dúxuðu sem mest er ég var í skóla og
voru eftirlæti kennara.

Hvaðan er sú pólitíska sýn runnin að líta á nemendur sem
framleiðslueiningar sem verði að troða eins hratt og frekast er kostur í gegnum skóla og út á atvinnumarkaðinn?
Og hvernig má það gerast að vel uppalin
menntamálaráðherra verður smiðvél þessarar aðfarar að æskuárunum og hefur skeiðklukkuna aftur til virðingar. Er ekki kominn tími til að snúa við og fjölga æskuárunum með því að hækka stúdentsaldurinn og lengja þann
yndislega tíma? Gefa æskunni kost á breiðri menntun á sviði þjóðfélagsmála, lista og vísinda, þannig að íslenskir stúdentar hefji háskólanám vel undir það
búnir að velja sér ævistarf og hafi staðgóða þekkingu á þeim heimi sem þeir
lifa í.

Hvers vegna eru við í kapphlaupi við einhverja ímyndaða samkeppni við aðrar þjóðir? Samkeppni sem skýrslugerðarmenn hafa soðið fræðilega saman, og kallar á magn en ekki gæði, kallar á allt það sem velmegandi smáþjóð ætti alls ekki að taka sér til fyrirmyndar?

Hvar er að finna það pólitíska afl sem mun frelsa okkur af skýrslu?